Er bestaan veel misverstanden over het betalen van partneralimentatie. Zo is het niet altijd de man die na het verbreken van het huwelijk partneralimentatie moet betalen. Ook is het niet zo dat de alimentatiegerechtigde enkel achterover kan leunen en alimentatie kan ontvangen en is het zeker niet waar dat men de rest van zijn of haar leven partneralimentatie moet betalen.
Huidige situatie
Voor echtscheidingen (en beëindiging geregistreerd partnerschap) uitgesproken na 1 juli 1994 gelden de volgende maximale wettelijke termijnen:
- Maximaal 12 jaar voor een huwelijk met kinderen;
- Maximaal 12 jaar voor een huwelijk zonder kinderen dat langer duurde dan 5 jaar;
- Bij een huwelijk korter dan 5 jaar zonder kinderen, net zo lang als het huwelijk duurde.
Na deze termijnen stopt de betalingsverplichting automatisch, al is er nog een uitzonderingsgrond op basis waarvan de termijn verlengd kan worden. Dit is alleen in zeer uitzonderlijke gevallen mogelijk. Bij echtscheidingen van vóór 1 juli 1994 gelden geen wettelijke termijnen.
Ook op dit moment is er al een tendens in de rechtspraak merkbaar waarbij de alimentatieplicht voor een kortere periode dan 12 jaar vastgesteld wordt. De partneralimentatie stopt nu ook definitief als de ex-echtgenoot gaat samenwonen met een ander als ware hij of zij gehuwd of als de ex-echtgenoot zelf voldoende inkomsten heeft om van te leven.
Wetsvoorstel herziening partneralimentatie
In december 2018 is de Tweede Kamer akkoord gegaan met het wetsvoorstel herziening partneralimentatie. Het is de bedoeling dat de duur van de partneralimentatie wordt ingekort. De nieuwe wetgeving zal waarschijnlijk ingaan per 1 januari 2020, maar is alleen van toepassing op nieuwe alimentatieafspraken.
De duur van de alimentatieplicht wordt de helft van de duur van het huwelijk, met een maximum van 5 jaar. Hierop zijn wel uitzonderingen, bijvoorbeeld:
- Langdurige huwelijken, dit zijn huwelijken langer dan 15 jaar, waarbij de leeftijd van de alimentatiegerechtigde ten hoogste 10 jaar lager is dan de AOW-leeftijd. De alimentatieduur is dan maximaal 10 jaar;
- Huwelijken langer dan 15 jaar, waarbij de alimentatiegerechtigde op het moment van inwerkingtreding van de wet minimaal 50 en maximaal 57 jaar is. Ook dan is de alimentatieduur maximaal 10 jaar. Dit is een tijdelijke maatregel die na 7 jaar zal komen te vervallen;
- Huwelijken met kinderen jonger dan 12 jaar, dan is de duur maximaal 12 jaar (tot het jongste kind 12 jaar is);
- Een zogenaamde hardheidsclausule voor zeer schrijnende gevallen.
Natuurlijk komt er ook overgangsrecht waarin opgenomen is dat de nieuwe regeling niet geldt voor echtscheidingen van voor de inwerkingtreding van de wet.
Mogelijkheden op dit moment
Bij een relevante wijziging van omstandigheden kan de alimentatie gewijzigd worden. Dit kan voor wat betreft de hoogte van het te betalen of ontvangen bedrag maar ook de periode waarover betaald moet worden kan verkort of juist verlengd worden. Ook indien de alimentatiegerechtigde zelf over extra inkomen beschikt of de alimentatieplichtige meer of minder inkomen heeft, dan zijn er mogelijkheden om de alimentatie opnieuw te laten beoordelen.
Heeft u na het lezen van bovenstaande nog vragen over de (on)mogelijkheden met betrekking tot partneralimentatie, zit u zelf als alimentatiebetaler of alimentatiegerechtigde in een situatie waarbij u twijfelt aan de bestaande regeling of heeft u algemene vragen over de aankomende wetswijziging, aarzel dan niet en neem contact met ons op.